Het was tijdens de jaarlijkse lampionoptocht in Kampen. Altijd staat hij op hetzelfde plekje, maar die leek opeens niet meer zo geschikt te zijn. Door de stad fietsend ziet hij daar zijn vriend staan met zijn vriendin en haar zusje. Hij gaat er bij staan en raakt aan de praat met het zusje van… En hij vindt haar toch leuk!! Alleen zij staat daar speciaal voor iemand die meedoet in de optocht. Aiiii!
Het is gezellig, je kletst een avond samen en opeens is ze ook weer weg…
Totdat de gezamenlijke vriend jarig is. Zij is er al en als hij binnenkomt ziet hij haar direct zitten. Het was nog in de Hyves-tijd en het eerste wat hij haar dan ook zei was: “ik heb ‘oe e’em uuteneudigt op Hyves ‘eur!” Zij zou als ze thuis kwam eens even checken.
En weer was het gezellig! Toeval trof, dat zij net door haar toenmalige vriendje (ja, die van de optocht!) aan de kant gezet was. Pijnlijk, maar niet een heel groot drama aangezien de achternamen in de toekomst toch niet al te best met elkaar zouden matchen. Hij met achternaam Rook, zij van achter Worst, maar dan op z’n Duits ;)
Hij hoorde het verhaal van de dumping aan en zei heel spontaan: “oh, dan pluk ik ‘oe wel uut de geute deerne!”
Leve de social media, want de volgende dag accepteerde zij zijn Hyves-verzoek en begon het ge-chat. Om een lang verhaal kort te maken: ze werden een setje!
Hij had in haar de vrouw van z’n leven gevonden en gelukkig was dat gevoel wederzijds. Zij wilde ook met hem oud worden. Maar waar ga je wonen samen? Beide wilden niet uit hun geboorteplaats weg en gelukkig deed zij water bij de wijn. Onder één voorwaarde: ik ga niks regelen voordat ik ten huwelijk ben gevraagd!
Werk aan de winkel dus! Maar menig bruidegom zal beamen dat dat zo makkelijk nog niet is: een origineel huwelijksaanzoek bedenken.
Ze gingen met familie een weekend naar Zeeland en zouden die avond oppassen op een nichtje. Ze zaten samen onder de sterrenhemel. Hoe romantisch? Zij toch lichtelijk verslaafd aan internet vroeg aan haar verloofde: wil je wel even naar de receptie lopen om de WiFi te regelen? Alsof het zo moest zijn! Hij kreeg de ingeving van zijn leven, zakte voor haar door de knieën en zei: ‘Wil ‘ie dan eerst mien Wiefie word’n? En zij? Zij moest huilen. Niet van emotie, maar van het lachen. En toen ze in de gaten had dat hij het hartstikke echt meende, zei ze gelukkig JA!
Inmiddels zijn ze al weer een paar jaar heel gelukkig getrouwd. Hij en zien wiefie!
